บทที่ 444 สิ้นสุดเรื่องราว
เพียงประโยคสั้น ๆ ก็ทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัวได้แล้ว ทุกคนสัมผัสได้ถึงจิตสังหารจากประโยคนี้และพลังอำนาจที่สะเทือนฟ้าดินอย่างรุนแรง! ก่อนที่หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาจะได้รู้ว่ามีคนจำนวนมากได้เข้าไปรุกรานพรรคหยูหลิน หรือเพราะเรื่องนี้เลยทำให้ผู้อาวุโสลึกลับคนนั้นโกรธ!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ พรรคใหญ่ต่าง ๆ ก็สั่งให้ผู้อาวุโสในพรรครีบพาคนในพรรคตัวเองออกมาจากดินแดนรกร้าง! ทุกคนรู้ว่าหลังจากนี้พรรคหยูหลินนี้จะกลายเป็นพรรคที่ไม่มีใครในทวีปลึกลับกล้าแตะต้องอีกแล้ว!
เกรงว่าเมื่อสิ้นสุดการต่อสู้ครั้งนี้คงไม่มีใครกล้ารุกรานพรรคหยูหลิน เพราะกลัวผู้อาวุโสลึกลับคนนั้นจะตามมาแก้แค้น!
หลังจากพลังอำนาจนั่นกับประโยคนั้นที่ปล่อยออกมา ก็คล้ายกับคลื่นที่กระทบฝั่งที่มาแป๊บ ๆ ก็กลับไป พรรคหยูหลินในรัศมีนับพันเมตรได้กลายเป็นสถานที่หวงห้าม นอกจากคนของพรรคหยูหลินก็ไม่มีใครกล้าเขาใกล้อีก!
ทุกคนยังจำได้ดีว่าคน ๆ นั้นเคยพูด แม้ว่าเขาจะจากไปแล้วแต่ยังทิ้งดวงจิตเอาไว้ส่วนหนึ่ง สำหรับดวงจิตนั้นคืออะไรไม่มีใครรู้สักคน แม้แต่คนกุเรื่องอย่างฉู่เหินเองก็ไม่รู้เหมือนกัน! แต่ถึงจะไม่รู้พวกเขาก็ไม่กล้าถาม แค่ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ก็เกินพอแล้ว!
คนที่น่าสงสารที่สุดเห็นจะเป็นกลุ่มผู้บุกรุกพวกนั้น เดิมพวกเขาคิดว่าจะได้เงินทองและของกลับมามากมาย คิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ จะเป็นฝ่ายโดนพลังอำนาจโจมตีเสียเอง! พวกเขาไร้กำลังปกป้อง ถูกบีบบังคับให้นอนราบลงกับพื้น กระทั่งมีบางคนที่พลังวรยุทธ์ค่อนข้างต่ำได้กลายเป็นหมอกควันในทันทีเลยก็มี
ส่วนคนที่พลังวรยุทธ์สูงก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไร พวกเขาพบว่ากระดูกที่อยู่ในร่างแหลกละเอียดหมดแล้ว! ทั้งพลังอำนาจนี้ยังทำลายพลังวรยุทธ์ของพวกเขาอีกด้วย แม้ว่าจะสามารถนำของวิเศษล้ำค่ามารักษาให้เหมือนเดิมอีกครั้งได้ แต่ก็ต้องเสียเงินไม่น้อยเลย!
ที่น่าสงสารที่สุดก็คือผู้เชี่ยวชาญค่ายกลคนนั้น จากที่ร่างกายอ่อนแออยู่แล้วทั้งยังพุ่งเข้าไปคนแรก เพราะเขากลัวว่าถ้าวิ่งช้าของดี ๆ จะไม่ตกมาถึงตัวเอง ผลลัพธ์คือทันทีที่พลังอำนาจถูกปล่อยออกมาเขาเป็นคนแรกที่โดน ทำให้แขนเพียงข้างเดียวของเขาที่เหลืออยู่ได้สลายกลายเป็นหมอกควัน!
แต่อย่างน้อยก็ยังโชคยังดีที่เขามีชีวิตอยู่ แม้ว่าจะเสียแขนไปถึงสองข้าง และบาดเจ็บหนักเจียนตายก็ตาม ถึงแม้ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยเลือด แต่มันก็คุ้มค่าที่เขายังสามารถมีชีวิตรอดมาได้!
ตอนนี้ผู้เชี่ยวชาญค่ายกลรู้สึกอยากจะร้องไห้ ถ้ารู้แต่แรกว่าพรรคหยูหลินมีปรมาจารย์ค่ายกลแบบนี้ ตีให้ตายเขาก็คงไม่มาหรอก น่าเสียดายที่พูดตอนนี้ก็สายไปแล้ว!
ลูกศิษย์ของพรรคหยูหลินจำนวนมาก แม้ว่าจะเตรียมรับมือนานแล้ว แต่ก็มีส่วนหนึ่งที่เมื่อโดนพลังอำนาจนี้เข้าจนกระอักเลือดออกมาทันที! โชคดีหน่อยที่พวกเขาเตรียมพร้อมค่อนข้างดี ไม่งั้นคลื่นพลังอำนาจที่ว่าคงสามารถทำให้พวกเขาสลายกลายเป็นหมอกควันไปแล้ว!
คนที่ได้สติกลับมาเร็วที่สุดก็คือฉู่เหิน ไม่รู้ว่าทำไมคลื่นพลังอำนาจนี้ถึงได้ไม่มีผลอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย! ต่อมาฉู่เหินก็เก็บแหวนมิติจำนวนมากที่พวกผู้บุกรุกพกมาด้วย การเก็บเกี่ยวครั้งนี้ถือว่าได้ของมาเยอะมากทีเดียว!
เมื่อเห็นภาพนี้ก็ทำเอาพวกผู้บุกรุกคนอื่น ๆ รู้สึกเจ็บปวดใจไปตาม ๆ กัน เดิมทีครั้งนี้มาเพราะอยากจะรวย ทว่าหนทางร่ำรวยไม่ปรากฏ กลับเป็นตัวเองที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส! ต้องเข้าใจว่าพวกเขามีทั้งลูกศิษย์นับแสนคน ทั้งพรรคอันดับสองสาม ไหนจะหัวหน้าพรรคและเหล่าผู้อาวุโสอีกไม่น้อย!
บนร่างกายของคนเหล่านี้จะเป็นไปได้ยังไงที่จะไม่มีของวิเศษอะไรเลย สายตาของฉู่เหินตอนนี้ค่อนข้างสูงอยู่พอสมควร! ของธรรมดา ๆ ไม่อยู่ในสายตาของเขาแม้แต่น้อย!
แม้ว่าครั้งนี้ชายหนุ่มจะกลายเป็นเศรษฐีใหญ่ไปแล้ว แต่ในใจฉู่เหินนั้นไม่ได้รู้สึกดีใจเลย เพราะมีเรื่องหนึ่งที่เขาไม่อาจทำให้สำเร็จ! อย่าลืมว่าตอนนี้เจียฉิวฉิวกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ ที่เขามาในครั้งนี้ก็เพื่อหาทางช่วยเจียฉิวฉิว แม้ว่าเซี่ยวเฟิงจะให้ข้อมูลเขามาไม่น้อยแล้วก็เถอะ!
แต่ที่ทำให้ฉู่เหินรู้สึกจนปัญญาก็คือไม่มีสิ่งไหนบอกวิธีแก้ได้เลย! กระทั่งฉู่เหินยังฝึกวิชาประเภทนี้เอง 3-4 ชนิดแล้ว! เพราะอยากจะรู้ว่าหากตัวเองฝึกฝนเองแล้วจะทำให้รู้ถึงทางแก้ไข!
ไม่ว่าจะยังไงตอนนี้ยังต้องจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเรียบร้อยก่อน ฉู่เหินได้เอาพวกผู้บุกรุกนับสิบชีวิตใส่เข้าไปในแหวนมิติ ก่อนจะบินออกไป! แหวนมิติที่ฉู่เหินใช่นั้นไม่ใช่ของตัวเอง เพราะชายหนุ่มกลัวว่าหากใช้แหวนของตัวเอง พอถึงเวลาต้องกลับ คนเหล่านี้อาจจะสร้างเรื่องปวดหัวให้กับเขาก็เป็นได้
คนพวกนั้นที่ถูกฉู่เหินพาตัวไป พวกเขาถูกพาไปส่งที่ที่ไกลออกไปนับพัน ๆ ลี้ ซึ่งไม่มีแรงกดดันจากพลังเมื่อครู่นี้อยู่ แต่ทว่าฉู่เหินไม่ได้มีเจตนาจะฆ่าพวกเขา ชายหนุ่มเอาคนพวกนี้มาปล่อยพร้อมทั้งขู่พวกเขาว่าให้จำบุญคุณที่ไว้ชีวิตครั้งนี้ให้ดี!
ที่จริงฉู่เหินไม่ต้องขู่พวกเขาก็ไม่กล้ามาอีกแล้ว ล้อเล่นหรือไง ให้ต่อสู้กับพลังแบบนั้นอะนะ พวกเขารึจะกล้าเป็นครั้งที่สอง ยิ่งไปกว่านั้นเสียงที่มากับพลังนั้นพวกเขาก็ได้ยินชัดเจนเต็มสองหู! ตอนนี้พวกเขารู้สึกเสียใจที่บิดามารดาอุตส่าห์ให้ขามาตั้งสองข้าง พวกเขากลับไม่ใช้มันวิ่งหนีไปให้ไกลซะ ยิ่งไกลยิ่งดี!
ที่จริงฉู่เหินค่อนข้างตกใจกับผลลัพธ์ที่ได้เหมือนกัน แม้ว่าเขาจะรู้ว่าน้ำสองหยดนั้นจะทรงพลังมาก แต่ก็ไม่คิดว่าจะแข็งแกร่งถึงขั้นนี้!
ตอนนั้นฉู่เหินคิดว่าพลังอำนาจนี้ครอบคลุมได้สักพันเมตรก็ไม่เลวแล้ว แต่ชายหนุ่มคิดไม่ถึงว่าพลังอำนาจนี้จะครอบคลุมไปทั่วทั้งทวีปลึกลับแบบนี้!
แต่ไม่ว่าจะยังไงมันก็ผ่านไปแล้ว ตอนนี้พรรคหยูหลินไม่จำเป็นต้องกังวลอีกต่อไป ขอเพียงแค่เซี่ยวเฟิงบริหารให้ดี พรรคหยูหลินหากอยากจะเป็นพรรคอันดับหนึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร หลังฉู่เหินกลับมาก็ใช้เวลาไปแล้วสองวันกว่า ลูกศิษย์ในพรรคหยูหลินต่างก็ฟื้นฟูเป็นปกติเรียบร้อยแล้ว!
เดิมทีฉู่เหินเตรียมจะวางแผนที่นี่ให้เสร็จเรียบร้อย แล้วค่อยไปดินแดนรกร้างอีกครั้ง ในนั้นยังมีการประลองอยู่! แต่ยังไม่ทันที่เขาจะจากไปก็พบว่ามีคนที่กลับมาจากดินแดนรกร้างแล้ว โดยคนเหล่านั้นต่างก็ได้รับบาดเจ็บไปตาม ๆ กัน ผู้คนนับแสนคนกลับมาเหลือเพียงไม่กี่ร้อยคน นี่แสดงให้เห็นชัดเจนว่าภายในนั้นน่ากลัวขนาดไหน!
คนที่ได้รับความเสียหายน้อยสุดก็คือพรรคหยูหลิน เพราะระหว่างทาง เมื่อพรรคหยูหลินเจอสมบัติก็หลบไปทันที มีบ้างที่มีลูกศิษย์ไม่เชื่อฟังจะหาสมบัติด้วยตัวเอง และต้องจ่ายด้วยชีวิต! โชคดีที่พี่น้องของเขาไม่มีใครเสียชีวิตสักคน อีกทั้งยังได้สมบัติชิ้นติดกลับมือมาด้วย!
เซี่ยวเฟิงก็ได้ตักเตือนทุกคน ก่อนจะเดินทางกลับพรรคหยูหลิน อย่างที่ได้ยินคำกล่าวที่ว่าอยู่ใกล้ต้นไม้ใหญ่ต้องทำตัวดี ๆ แท้จริงแล้วพรรคหยูหลินนั้นได้มาถึงจุดหมายตั้งนานแล้ว แต่รอมานานก็ไม่มีพรรคไหนเข้ามาเลย
ต่อมาก็ได้ยินว่าพรรคที่เข้ารวมการประลองต่างก็ขอถอนตัวด้วยตัวเองหมดแล้ว หลังจากได้รับข้อความของพรรคสุดท้ายที่ส่งมา เซี่ยวเฟิงก็สั่งให้คนในพรรคกลับ หลังจากกลับมาแล้วเขายังรู้สึกงงนิดหน่อย ก่อนจะเข้าใจสาเหตุของเรื่องทั้งหมด
เซี่ยวเฟิงไม่คิดว่าหลังยอดเขาของพรรคจะมีใครที่ชื่อว่าเซี่ยวเซียงจือ เขาคิดว่าเป็นไปได้ที่เซี่ยวเซียงจืออะไรนั้นจะเป็นตัวละครที่ฉู่เหินกุเรื่องขึ้นมา อย่างไรก็ตามครั้งนี้ที่พรรคพวกเขารอดมาได้ก็เพราะฉู่เหินที่อาศัยทั้งโชคและความฉลาดช่วยเหลือพรรคหยูหลินเอาไว้! ด้วยเหตุนี้เองจากใจลึก ๆ ของเขาจึงรู้สึกขอบคุณฉู่เหินเป็นอย่างมาก!